MAURICE LEBLANC
The Countess of Cagliostro (La Comtesse de Cagliostro)
Υπόθεση:Νορμανδία, 1894. Ένας σαγηνευτικός εικοσάχρονος βιρτουόζος στις κλοπές και με μοναδικές ικανότητές στο φλερτ ζει μια σειρά από περιπέτειες που κάνουν το όνομά του θρυλικό μέσα στα χρόνια. Στο μυθιστόρημα του Μορίς Λεμπλάν, ‘Η Κόμισσα του Γκαλιόστρο’, ο αργότερα μανιώδης διώκτης του Επιθεωρητής Ganimard αφηγείται τα πρώτα χρόνια δράσης του πασίγνωστου ήρωα, τοποθετημένη χρονικά μέσα στο ρομαντικό κλίμα του τέλους του 19ου αιώνα. Ο Λουπέν αψηφώντας τους ηθικούς και νομικούς κώδικες της εποχής, ξελογιάζει τις πρόθυμες κοντέσες για να τους αποσπάσει τα πολύτιμα κοσμήματά τους…
Παίζουν οι ηθοποιοί:Ανδριανή Μαλένη, Ανδρέας Μουσουλιώτης, Νεόφυτος Νεοφύτου, Ανδρέας Μιχαηλίδης,
Κόμισσα Καλλιόστρο:Πατρίτσια Πετεμερίδου
Αρσέν Λουπέν ή Ραούλ Ντε ΑντρεζύΘάνος Πετεμερίδης
Ραδιοσκηνοθεσία: Μίκης Νικήτα
Ο χαρακτήρας του Arsène Lupinπρωτοεμφανίστηκε σε μια σειρά σύντομων ιστοριών στο περιοδικό "Je sais tout" («Τα ξέρω όλα»), ξεκινώντας στο τεύχος Νο 6, στις 15 Ιουλίου 1905 με την ιστορία "The Arrest of Arsène Lupin".
Το όνομα του ήρωα αρχικά ήταν Arsène Lopin, αλλά τοπικός πολιτικός παράγοντας που είχε ακριβώς το ίδιο όνομα διαμαρτυρήθηκε και έτσι έγινε η αλλαγή του ονόματος σε Lupin.
Ο Arsène Lupin εμφανίζεται όχι μόνο στα βιβλία του Leblanc (17 μυθιστορήματα και 39 σύντομες ιστορίες) αλλά και στα έργα άλλων συγγραφέων, στο σινεμά, στο θέατρο και σε comic.
Ο Μωρίς Λεμπλάνγεννήθηκε το 1864 στη Ρουέν της Γαλλίας και πέθανε στις 6 Νοέμβριου 1941. Πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα το 1892, δημοσιεύοντας διηγήματα και ένα μυθιστόρημα σε συνέχειες με τον τίτλο "Une femme" (Μία γυναίκα), στο περιοδικό "Gil Blas". Ακολούθως, από το 1897 έως το 1899, έγραψε τρία "μυθιστορήματα αναλύσεως" ("romans d'nalyse"), όπου κυριαρχούσε ο "ψυχολογισμός" ("psychologisme"). Το 1907 παρουσίασε τον ήρωά του Αρσέν Λουπέν, ο οποίος είναι διαρρήκτης, γαλαντόμος, με πολύ χιούμορ και εξαιρετικά δημοφιλής στο παριζιάνικο κοινό των αρχών του αιώνα που παρακολουθεί τα κατορθώματα του από τις εφημερίδες. Ηγείται μιας συμμορίας και συνεχώς μασκαρεύεται, γελοιοποιώντας πάντα τη γαλλική αστυνομία και τον επιθεωρητή Γκανιμάρ (Ganimard)· δεν σκοτώνει.